Μελπωμένη...

Το παρακάτω ποίμα είναι αφιερομένω στην πολυαγαπημένη μας Μέλπω. Ο θεός να σε έχει καλά εκεί πάνω...

"Ποιήμα ειν’ η ζωή μας.
Γεμάτη στροφές.
Κάθε στροφή και νόημα.
Κάθε νόημα κι άλλη στροφή.
Αλλά και κάθε ποιητής με τις δικές του στροφές.
Κανένας ποιητής δεν είναι ίδιος με τον άλλο.
Ακόμα κι όταν αντιγράφει, κάνει τα λάθη της αντιγραφής.
Κι όταν συμπίπτει, αποκοιμιέται...
Δύσκολα πιάνουμε ο ένας του άλλου τις στροφές.
Ο καθένας μιλάει με τον δικό του τρόπο
για τα πουλιά,
για τις θάλασσες,
για το φως,
για τη ζωή,
για τον θάνατο.
Ο καθένας έχει το πρόσωπό του.
Αν δεν ζει προσωπικά, τότε είναι μάζα.
Δεν είναι ποιητής, δημιουργός.
Κι όταν οι στροφές τελειώνουν, δεν τελειώνει κι η ζωή.
Κόβεται.
Ίσως νά’ ταν ακόμα και στην αρχή της.
Ποιός μπορεί να πει πως τα γηρατειά ολοκληρώνουν τη ζωή;
Κανένας.
Κι αν το πει, δεν ένιωσε τι πάει να πει ζωή.
Η ζωή δεν ολοκληρώνεται στη γη.
Μόνο κόβεται. "

πηγή:(http://penthesilanb.blogspot.com/2008/02/blog-post_23.html)